نقد فیلم Green Book

مردی پایین نشین، بدزبان، نیمه‌یاغی، حراف، شکمو و فرصت‌طلب به سبب نیاز مالی ناگزیر به همکاری و هم‌سفری با مردی بالانشین، ادیب، سخن‌ور، ساکت و نوازنده‌ای – ظاهرا - نابغه می‌شود. همین تضادهای رفتاری و اجتماعی، میانه‌ی سفر را پر می‌کند از خرده لحظاتی ناب و گاها کمدی که این دو را به یکدیگر – فقط و فقط - عادت دهد و در انتها عادتِ به خوش نشسته‌ی این دو، بازنمودی از عادت مایِ مخاطب به آنهاست. همین ساده پردازیِ قصه و اجزای آن است که حداقل تماشای فیلم را برایمان کسل‌کننده نمی‌کند. فقط ایضا اگر به همین میزان سرگرمی بسنده کنیم و نه بیشتر، نقد همینجا تمام می‌شود و شما را به سلامت، اما خب بدبختانه همه چیز به همین سادگی نیست. فیلم اصرار زیادی دارد بر ستایش مضمون ایستادگی و شرافت» در مقابل نژادپرستی – که این روزها مضمونی است نخ‌نما شده و آشنا - و ناگاه دیالوگ همه چیز به نبوغ نیست، برای تغییر قلب آدم‌ها به شجاعت نیاز است» از دهان شخصیت بیرون می‌زند و خلاصه این ناخنک زدن به شعارهای آب نکشیده سبب می‌شود تا فیلم بخواهد آن را جدی بگیریم اما کج‌فهمی و گاه نفهمی در اجرای این خرده پیرنگ‌هاست که فیلم را بدجوری زمین‌گیر می‌کند.

[ادامه مطلب را در اینجا بخوانید .]

نقد فیلم Green Book

نقد فیلم Roma

پدیده تناقض بازی روایی و تاثیر آن در بازی‌های ویدئویی

نقد فیلم متری شش و نیم

یادداشتی بر هشتمین جشنواره بازی‌های ویدیویی ایران

بررسی مفهومی به نام «امنیت بازیکن در بازی‌های ویدئویی»

نقد فیلم مارموز