نقد فیلم Roma

نوشتن درباره فیلمی مانند رما واقعا دشوار است و حتی بی‌اغراق، کم از خودآزاری نیست؛ اثری که دوربینش منفعل است و عاجز از بیان احوالات، افت و خیز احساسات و خدایی ناکرده تحریک اندکی سمپاتی؛ و در این میان فقدان قصه – فیلم‌نامه بماند – تاب‌آوری مخاطب را در پیگیری فیلم بیش از هر چیزی سخت‌تر می‌کند. واقعا می‌توان سی دقیقه از ابتدای فیلم را برداشت و تغییری حس نکرد، حس نکرد در پیگیری چه» هستیم، کجا» هستیم، یا اصلا کِی» هستیم. فیلم نه هویت دارد و نه جغرافیا، زمان و مکان که ابدا. پس نوشتن برای این همه سوال و پوچی چه سود؟ فیلم در عوض دوربینی دارد ایستا که گویا محل مناقشه است و عده‌ای از این ایستاییِ بی‌تمهید، زبان تشویق باز می‌کنند.

[ادامه مطلب را در اینجا بخوانید .]

نقد فیلم Green Book

نقد فیلم Roma

پدیده تناقض بازی روایی و تاثیر آن در بازی‌های ویدئویی

نقد فیلم متری شش و نیم

یادداشتی بر هشتمین جشنواره بازی‌های ویدیویی ایران

بررسی مفهومی به نام «امنیت بازیکن در بازی‌های ویدئویی»

نقد فیلم مارموز